بررسی روش تلقیح برخی از گونه ‌‌‌های گندمیان

تنوع زیادی در روش تلاقی گونه‌های گیاهی دیده می‌شود. روشهای دگرگشنی، خودگشنی و نیز آپومیکسی ازجمله روشهای تشکیل بذر هستند. در تحقیق حاضر، سعی شده است تا روش تلقیح پنج گونه گراس  به نامهای Agropyron elongatum,A. pectinoforme, Festuca ovina, Secale montanum, Bromus  persicus مورد بررسی قرار گیرند. بررسی اندامهای گل نشان داد که شرایط برای حاکمیت کلیستوگامی فراهم می‌باشد. به همین جهت برای تعیین روش تلاقی، ایزوله‌سازی گراسها مدنظر قرار گرفت. گونه‌های Secale montanum  و Bromus  persicus ، از نظر تشکیل بذر، در شرایط ایزوله و نیز آزاد، به نسبت, وضعیت یکسانی را به نمایش گذاردند، بنابراین می‌توان گفت که خودگشن هستند. نتایج آزمایش نشان داد که گونه‌های Agropyron pectinoform و  Festuca ovinaدگرگشن هستند. زیرا که در شرایط ایزوله، هیچ‌گونه بذری تشکیل نشد. وضعیت تشکیل بذر در گونه Agropyron elongatum،‌ به نحوی بود که خودگشنی همراه با درصدی از دگرگشنی را به نمایش گذاشت. روش دیگری که برای تعیین دگرگشنی یا خودگشنی گیاهان مورد استفاده است آزمون گرده‌شناسی می‌باشد که در تحقیق حاضر، به دلیل عدم بهره‌گیری از میکرسکوپ الکترونی، از موفقیت برخوردار نبود و تفاوت قابل ملاحظه‌ای میان گرده‌های موجود درهر یک از گونه‌های تحت بررسی دیده نشد.